حق السعی، مزد و انواع آن در قانون کار

حق السعی، مزد و انواع آن در قانون کار

در این پست آموزشی به شرح کامل مواد قانونی در قانون کار که مرتبط با حق السعی و مزد بوده پرداخته ایم. همچنین انواع مزد در قانون کار و بررسی حق و حقوق آن ها را نیز شرح داده ایم.

در کلیپ آموزشی زیر نیز بصورت خلاصه انواع مزد در قانون کار و موارد قانونی حاکم بر آن ها را نیز توضیح داده ایم.

حق السعی چیست؟

ماده 34 قانون کار: کلیه ی دریافت های قانونی که کارگر به اعتبار قرارداد کار اعم از مزد یا حقوق، کمک عائله مندی، هزینه های مسکن، خواروبار، ایاب و ذهاب، مزایای غیر نقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه و نظایر انها دریافت می نماید یا حق السعی می گویند.

در این ماده مزد را به معنای عام(حق السعی) عنوان نموده است. مزد به معنای عام(حق السعی) یک واژه عربی هست و قانون گذار به جهت اینکه بتواند کلیه ی دریافت های کارگر را در قبال کار انجام شده به صورت مختصر بیان نماید از این واژه که بیانگر جمع دریافت های ماهیانه کارگران هست استفاده کرده است.

مزد چیست؟

ماده 35 قانون کار: مزد عبارت است از وجوه نقدی یا غیر نقدی و یا مجموع آن ها که در مقابل انجام کار به کارگر پرداخت می شود.

انواع مزد از نظر قانون کار:

الف) مزذ به معنای خاص: مجموع مزد شغل و مزایای ثابت پرداختنی به تبع شغل، مزایای رفاهی  از قبیل کمک عائله مندی، پاداش افزایش تولید و سود سالانه جزء مزد محسوب نمی شود

ب) مزد به معنای عام(حق السعی): عبارت است از کلیه ی دریافت های قانونی که کارگر به اعتبار قرارداد کار اعم از مزذ یا حقوق، کمک عائله مندی، هزینه مسکن، خواربار و ایاب و ذهاب، مزایای غیرنقدی و… در یافت می نماید.

تبصره1: چنانچه مزد یا ساعات انجام کار مرتبط باشد، مزد ساعتی و در صورتی که براساس میزان انجام کار و یا محصول تولید شده باشد، کارمزد و چنانچه براساس محصول تولید شده و یا میزان انجام کار در زمان معین باشد، کارمزد ساعتی نامیده می شود.

مزد ساعتی:

مزد ساعتی ثابت و یکنواخت نیست بلکه براساس ساعات انجام کار تعیین می گردد مانند این که کارگری در برخی روزهای هفته در فاصله های زمانی ، روزی چند ساعت از وقت خود را در کارگاه بگذراند و یا اینکه همه روزه ساعت معینی کار را شروع و در ساعت معینی خاتمه دهد. کارفرما مکلف است مزد کارگران ساعتی را به نسبت ساعت کارکرد و فعالیت آنها پرداخت نماید و کلیه ی پرداخت های ایشان در خصوص مزایای به تبع شغل براساس ساعات کار محاسبه می شود.

کارمزد:

مزدی که برای مقدار کار مشخصی که از نظر کمی قابل اندازه گیری و شمارش باشد به ازای هر واحد کار تعیین و پرداخت می شود. مجموع مزد و کارمزدی که براساس آیین نامه مربوط به نظام کارمزدی پرداخت می شود نباید کمتر از حداقل مزد قانونی به نسبت ساعات عادی کار باشد.

کارمزد ساعتی:

مزدی است که در مقابل انجام کار مشخص و در زمان معین پرداخت می شود. در قرارداد کارمزد ساعتی باید میزان و مقدار کار متناسب با زمان مشخص باشد. مزد کارگرانی که مشمول نظام کارمزد ساعتی می باشند به تناسب ساعات عادی شبانه روز نباید کمتر از مزد مشاغل در نظام روزمزدی باشد.

کلیه ی مقررات، شرایط قانونی و ضوابط قانون کار ناظر بر کارگران در مورد کارگران مشمول نظام کارمزدی، مزد ساعتی، و کارمزدی ساعتی حاکم است. بنابراین کارگرانی که با این عناوین در خدمت کارفرما می باشند، مشمول قانون کار بوده و کلیه ی حقوق و مزایای آن ها مانند دیگر کارگران قرارداد موقت یا دائم محاسبه می شود. عناوین ساعتی و یا کارمزدی دلیلی بر خروج این گونه کارگران از شمول قانون کار نیست.

برای دیدن سایر کلیپ های آموزشی مربوط به قانون کار و حقوق و دستمزد می توانید به سربرگ حقوق دستمزد مراجعه کنید.