خاتمه ی قرارداد کار-قسمت 1
خاتمه ی قرارداد کار-قسمت 1
در این پست قصد داریم خاتمه ی قرارداد کار و موارد قانونی آن را بررسی کنیم.
طبقه ماده 21 قانون کار قرارداد کار به یکی از دلایل زیر خاتمه پیدا می کند که تک تک موارد آن را در زیر با ذکر توضیحات بررسی خواهیم کرد:
الف) فوت کارگر
با توجه به این که قرارداد کار تعهدی هست برای شخص حقیقی و در صورت فوت آن شخص، ورثه و یا اشخاص دیگر به دلیل وابستگی با متوفی نمی توانند متعهد کار کارگر شوند، در این صورت با توجه به بند 21 قانون کار با فوت کارگر خاتمه ی قرارداد کار اتفاق می افتد.
علت اینکه ورثه و اشخاص وابسته به متوفی نمی توانند متعهد کار فرد فوت شده شوند، این است که کارفرما اشخاص را با توجه به شخصیت حقیقی و همچنین نوع فعالیت کارگاه خود استخدام می نماید و در انجام وظایف مشخص شده برای کارگر شخصیت و مهارت فردی کارگر مهم بوده فلذا ورثه نمی توانند به جای ایشان متعهد شغل مورد نظر شوند.
ب) بازنشستگی کارگر
بازنشستگی عبارت است از: «عدم اشتغال بیمه شده به کار به سبب رسیدن به سن بازنشستگی مقرر در قانون تأمین اجتماعی» که این مورد نیز یکی از موارد انحلال قرارداد کار هست. از بندهای کلی و قطعی بازنشستگی می توان به این موارد اشاره نمود:
– کارگر مرد ۶۰ سال تمام با کارگر زن ۵۵ سال تمام
– کارگر ۳۰ سال خدمت و با سن ۵۵ سال
– کارگر ۲۰ سال خدمت متوالی یا ۲۵ سال خدمت متناوب در مناطق بد آب و هوا یا در مشاغل سخت و زیان آور و ۵۵ سال تمام
ج) از کار افتادگی کارگر
بنابراین بازنشتگی کارگر یکی از مواردی است که باعث خاتمه ی قرارداد کار می شود.
ج) از کار افتادگی کارگر
از کار افتادگی کلی یعنی این که اگر کارگری بیمار شود و یا دچار مریضی شود که بنا بر نظر پزشکان معالج او، آن بیماری یا مرض، لاعلاج تشخیص داده و این موضوع در کمیسیون های تجدیدنظر پزشکی سازمان تأمین اجتماعی موجب صدور رأی مبنی بر لاعلاجی بیماری کارگر و نیز کاهش بیش از ۶۶ درصد قدرت و توان کاری او شود، این گونه کارگران به عنوان از کار افتاده کلی شناخته شده و بنا بر همین بند از ماده ۲۱ قانون کار، خاتمه ی قرارداد کار برای آنها اتفاق افتاده
ضمنا بیمه شده ای که در اثر حادثه ناشی از کار یا بیماری حرفه ای از کار افتاده کلی شناخته شود بدون در نظر گرفتن مدت پرداخت حق بیمه، مستحق دریافت مستمری از کارافتادگی کلی ناشی از کار خواهد شد.
د) انقضاء مدت قراردادهای کار با مدت موقت و عدم تجدید صریح یا ضمنی آن
این بند از ماده ۲۱ قانون کار مختص قراردادهایی هست که برای مدت معین منعقد گردیده و به طور مثال قراردادهای کارگرانی که به صورت ۳ یا ۶ ماهه تنظیم شده است. در این قراردادها با انقضاء مدت یعنی آخرین روز از تاریخ قرارداد کار منحل گردیده و به پایان می رسد و خاتمه ی قرارداد کار اتفاق می افتد مگر آن که پس از اتمام تاریخ پایان قرارداد به صورت صریح یا ضمنی قرارداد کار تمدید شود.
ن) پایان کار قراردادهایی که مربوط به کار معین است
قراردادهایی که برای انجام کار معین منعقد می گردد، صرفا مربوط به انجام کار مشخص بوده و پس از اتمام آن نوع کار معین، قرارداد به خودی خود پایان می یابد. در این نوع از قراردادها به طور اصولی، زمان مشخصی ذکر نمی شود و با خاتمه کار تعریف شده، قرارداد نیز منحل می گردد.
و) استعفای کارگر
استعفای کارگران که از موارد خاتمه ی قرارداد کار می باشد،دارای شرایط خاصی است که در زیر به آنها اشاره میکنیم:
1. کارگر باید استعفای خود را بصورت مکتوب تحویل کارفرما بدهد
2.پس از تحویل استعفا به کارفرما باید به مدت 1 ماه به کار خود ادامه دهد
3. موضوع مهم که در تبصره ی این قانون وجود دارد این است که اگر کارگر مستعفی ظرف مدت ۱۵ روز از تاریخ تحویل نامه ی استعفا انصراف دهد، می بایست انصراف خود را همانند شرایط خاص استعفا به صورت کتبی اعلام کند، لذا در این صورت استعفای کارگر باطل و اگر انصراف بعد از ۱۵ روز باشد تأثیر ندارد مگر آن که کارفرما با انصراف کارگر موافقت نماید.
ه) فسخ قرارداد به نحوی که در متن قرارداد پیش بینی شده
ی) کاهش تولید و تغییرات گسترده در فناوری مطابق ماده 191 قانون
پرداخت مطالبات در پایان قرارداد
طبق ماده 22 قانون کار در پایان کار کلیه ی مطالباتی که ناشی از قرارداد کار و مربوط به دوره اشتغال کارگر در موارد فوق است به کارگر و رد صورت فوت او به وراث قانونی وی پرداخت خواهد شد.
تبصره ی مهم این ماده این است که تا تعیین تکلیف وراث قانونی و انجام مراحل اداری و برقراری مستمری توسط سازمان تامین اجتماعی، این سازمان باید به طور علی الحساب و به مدت سه ماه به عائله ی تحت تکفل او به میزان اخرین حقوق دریافتی اقدام کند.
خاتمه ی قرارداد کار صرفا همین موارد نیست و در پست های بعدی با سایر قوانین خاتمه ی قرارداد کار اشنا خواهیم شد.
