قراردادکار و قوانین مربوط به آن- قسمت 2

قراردادکار و قوانین مربوط به آن- قسمت 2

در پست قبلی در رابطه با شرایط الزامی قراردادکار و قوانین ابتدایی قراردادها صحبت شد. در بخش دوم قراردادکار و قوانین مربوط به آنها به مواردی که باید در قراردادکار ذکر شود و همچنین مباحث کارآموزی و قوانین مربوط به آن می پردازیم.

موارد مندرج در قرادادکار

طبق ماده 10 قانون کار، قرادادکار علاوه بر مشخصات دقیق طرفین یعنی نام و نام خانوادگی، کد ملی، شماره شناسنامه، محل اقامت یا تابعیت، نام پدر، آدرس دقیق محل اقامت، شماره تلفن تماس و ….که در اختیار یکدیگر قرار می دهند و در متن قرارداد تعیین میکنند، باید حاوی نکات زیر باشد:

الف) نوع کار یا حرفه یا وظیفه ای که کارگر باید به ان اشتغال داشته باشد: همچنان که در ماده 9 در مورد موضوعیت قرارداد کار یادآور شدیم نوع کار یا حرفه باید بصورت مشخص و صریح در قرارداد کار ذکر شود. ضمنا کار ارجاعی  و یا وظایف مشخص شده کارگران باید با توانایی جسمی او تناسب داشته باشد و کارگر باید از پس آن کار برآید.

ب) حقوق یا مزد مبنای کارگر

ج)ساعات کار، تعطیلی ها و مرخصی ها

د) محل انجام کار: منظور همان شرکتی است که کارگران موظف هستند 8 ساعت در آنجا مشغول به کار باشند.

ه) تاریخ انعقاد به کار: منظور از تاریخ انعقاد قرارداد کار، تاریخ شروع به کار کارگر است و زمان تنظیم قررارداد در زیر قراداد کار یا در بند جداگانه ای ذکر میشود. دقت کنید که تاریخ تنظیم قراداد ممکن است اواسط ماه باشد ولی تاریخ انعقاد و شروع به کار از اوایل ماه آینده باشد.

و) مدت قرارداد، چنانچه کار برای مدت معین باشد: این نوع قراردادها برای مواردی هست که نوع فعالیت و طبیعت کار جنبه غیرمستمر داشته باشد و به دلیل غیر مستمر بودن این نوع فعالیت ها جهت جلوگیری از بروز مشکلات می بایست مدت معین یا موقت توافق شده ذکر شود.

ز) موارد دیگری که عرف و عادت شغل یا محل ایجاب می کند: ممکن است در کارگاهی عرفف و عادات خاصی خارج از شرایط و موارد قانونی قراردادکار وجود دارد که باید در هنگان تنظیم قرارداد بصورت کامل و مشخص در قراردادکار قید شود تا کارگر با اطلاع از آن قرارداد را امضا کند.

تبصره:

در مورادی که قراردادکار کتبی باشد، قرارداد در 4 نسخه تنظیم می شود: یک نسخه برای اداره کار محل فرستاده میشه، یک نسخه نزد کارگر، یک نسخه نزد کارفرما و نسخه ی دیگر در اختیار شورای اسلامی کار و در کارگاه های فاقد شورا در اختیار نماینده کارگر قرار می گیرد.

قوانین دوره آزمایشی یا کارآموزی

طبق ماده 11 قانون کار، طرفین می توانند با توافق یکدیگر، مدتی را به نام دوره آزمایشی تعیین کنند و در بین این دوره هر یک از طرفین حق دارند بدون اخطار قبلی و بی ان که الزام به پرداخت خسارت باشند، می توانند رابطه ی کار را قطع کنند. در صورتی که قطع کار از طرف کارفرما باشد، او ملزم به پرداخت حقوق تمام دوره آزمایشی خواهد بود و چنانچه قطع کار از طرف کارآموز یا کارگر باشد، مستحق دریافت حقوق مدت انجام کار می باشد.

دوره آزمایشی از لحاظ مدت انجام کار، حداقل دستمزد، تعطیلی ها و مرخصی ها و نیز سایر مقررات، تابع مقررات قانون کار هست و کارگران این نوع قراردادها مشمول قانون کار می باشند.

تبصره: مدت دوره ازمایشی باید در قراردادکار مشخص شود. حداکثر این مدت برای کارگران ساده و نیمه ماهر 1 ماه و برای کارگران ماهر و دارای تخصص بالا سه ماه است.

موضوعی که ممکن است ذهن شما را درگیر کند این است که ملاک تشخیص ماهر یا متخصص بودن در قانون چییست؟؟

تشخیص کارگران ساده و ماهر نسبت به نوع مهارت، مدارک فنی، مدارک تحصیلی و همچنین سوابق کاری انجام می گیرد.

فراموش نکنید که بعد از پایان دوره آزمایشی یا دوره کارآموزی و ادامه اشتغال کارگران آزمایشی در کارگاه، دیگر آنها آزمایشی به حساب نمی آیند و رابطه ی آنها مثل رابطه ی کاری دیگر کارگران با کارفرما است.

قراردادکار و نکات و قوانین مربوط به ان بسیار مهم و گسترده است و در پست قبلی نیز ادامه ی این مباحث ذکر شده…